Hiçlik Şiiri - Efe Kxxxxx

İki deste kül oldu aklım vehmimde,
Yaşadım sanarken aslında ölüyüm.
Nefesim kendime cinayet, suç kimde?
Her damlasında gamlı esrar gölüyüm.

Yeni günler evvelinden de virane,
Zamanı ardından kovalar olmuşum.
Gözlerim ışık görmez karanlığa divane,
Güz vakti kırmızı güller içinde solmuşum.

Elimde değil madem alnımda yazım,
Bu çaresiz gayretim neye yarayacak?
Özünde bir hiçlik, ne çoğum ne azım,
Sebebim gömüyse ruh ebedi arayacak.