Hiçlik Şiiri - Ezgi Güler

Yoruldum ben,
Gerçekten çok yoruldum.
Sürekli çabalayıp da elim boş kalmaktan,
Hiçbirşeyi düzgün yapamamaktan,
Hep bi umutla beklemekten çok yoruldum.
Çünkü umutlu olsamda hiçbirşey iyiye gitmiyor.
Tersine,
Her gün hayat denen bataklığa daha gömülüyorum.
Ruhum her gün zehirleniyor sanki.
Her gün hiçliğe daha da yaklaşıyorum.

Ölüm hiçlik değildir,
Hiçlik yaşarken ölmektir,
O halde insanların arasından geçerken,
Üstüne toprak atılmasıdır.
Farkedilmemektir hiçlik.
Ölsen, yıllarca cesedinin aranmaya bile tenezzül edilmemesidir.
Kafalar sana döndüğünde,
Gözlerine değil de sözlerine,
Kıyafetlerinin kirine,
Bedenine,
Hata sana değil arkana bakılmasıdır.
Sakın hiçliği tatmayın,
Ölmekten beter olursunuz.
Hiçliğe düşmemek için de elinizden geleni yapın;
Üzüldüğünüzde sakın ama sakın onun anlamasını beklemeyin,
Anlamaz çünkü,
Ve siz hiçliğe ilk adımı atmış olursunuz...