Hiçlik Şiiri - Ümit Ay

Bazen içime dönüyorum,
Bazen içimden...
Gözlerinin rengine dalıyorum,
Filizlenen bir bahar oluyorum...
Seni seviyorum...
Seni severken kayboluyorum yılların akrebin de...

Bazen kendime bakıyorum
Acıyorum...
Bazen iç dünyama dönüyor ve diyorum ki;
Şu dünyada neyim var ki zaten aşk'tan öte.
Ve neden sonra özlüyorum sesini
Ne zaman bir kuşun kanat çırpışını duysam sen sanıyor, dalıyorum gökten yüzüne...

Sonra sonra anlatıyorum seni;
Ağaca... yaprağa...çalıya...
Gördüğüm insana...görmediğim mezara...
Günlere...haftalara...aylara...yıllara...
Göğe anlatıyorum seni göğe...
Bulutlar yağmur oluyor yeryüzüne...