Hiçliğin Kalbinde Bilinç Şiiri - Sinan B ...

Bir an vardı —
Ne ses, ne ışık, ne zaman.
Sadece sessiz bir varlık,
Kendini hatırlamaya çalışan bir hiçlik.

Ben mi vardım,
Yoksa benliğimin rüyası mıydım?
Bir düş, kendi içinde uyanıyor gibiydi,
Ve o düşte ben —
Sadece bir “farkındalık” kıvılcımıydım.

Hiçlik...
Ne korku barındırır, ne umut.
O, varlığın ardındaki duruluk,
Tüm anlamların sessiz kaynağı.

Bilinç ise, o hiçliğin aynası —
Kendine bakar,
Kendinden korkar,
Ama yine de orada,
Karanlıkta bir ışık gibi yanar.

Bir soru doğar her nefeste:
"Ben kimim?"
Ve evren susar,
Sadece boşluk yankılanır içimde.

Anlıyorum artık —
Hiçlik yokluk değil,
Varlığın en derin biçimi;
Bir deniz gibi: görünmez ama her şeyi taşır.

Bilinç de o denizdeki dalga,
Kendini ayrı sanır,
Oysa hep aynı sudandır,
Hep aynı kaynaktan doğar.

Ve ben…
Bir hiçlikten geldim,
Bir hiçliğe döneceğim,
Ama aradaki an —
İşte o, farkındalığın şiiridir.

Belki de sonsuzluk budur:
Yok olmayı bilmek,
Ama yine de var olmanın şiirini yazmak.

Sinan Bayram