Hiçliğin dürtüleri Şiiri - Orhan Hatıl

bu otobüs yolculukları hep aynı
bir şehirde tuhaf bir insan
hastalıklı bakışlarında dünyanın baharı arar gibi

devransa umrunda değil
savaşlarsa,açlıklar bunlar boş
yaşamaktır bir kalpte yalnızlığın erdemi

şimdi kapıdan dünyanın en güzeli gelse
sonra ölüm denen gerçeğin ilahi kısaları yankılansa
güneş olsa
çiçek koksa
bulabilirmi kalpteki gerçeği

maçera uyandı aniden
evsiz barksız tuhaf bakışlı
düzenbaz yalanlar hayallerle karıştı
hapis olamayan beynin içinde bir dünya kurdu

kimsenin olmadığı
sövmediği
iyilik şarkılarıyla övünmediği
bir hiçliğin dürtülerini yaşadı