Hiçliğim Şiiri - İlknur Kavrar

Var’sız hiçliğim,
Sınırsız yokluğum,
Yalansız günahkarım nerdesin?
Bak hala yaralarım kanıyor,
Her gelen tuz basıyor acımasız,saygısız…
Dışarıda boranlar,yüreğimde gök gürültüsü…
Camlar çerçeveler kırılıyor bir bir
Yağmur ha yağdı ha yağacak,nerdesin?
Bıçaklandı ruhum sokak ortasında
Sevgiye açım dedikçe vurdular
Bak kanıyor bedenim
Bir arsız el söktü kalbimi yerinden, nerdesin?
O sonsuz karanlığı yırtıp gelecek misin?
Varlığın yokluğunda aradıkça seni
Soğuk duvarlara sordukça adını
Araf’a gömdün mü bedeni mi?
Söyle sen kimsin,hangi bedendesin,nerdesin?
Ben senim sen bensin şimdi
Lakin ne seni gördüm bende ne beni buldum sende
Kayboldum bak,nerdesin?
Ben’siz hiçliğim,sensiz benliğim,nerdesin?
Çığlığım duvarlara çarpıyor,
Şizofren ruhum hayallerin peşinde seni arıyor
Beynimin her bir kıvrımında ayrı bir çılgınlık boğum boğum
Kendimde aradım seni,damar damar,kaslarıma sordum
Yokluğun varlığında buldum seni
Bir şizofrenin anılarıymış yazdıklarım sayfalarca
Karanlığın aydınlığında,boş odalarda,soğuk aynalarda
Gelgitlerle yoğrulmuş ruhumda
Aradım,aradım durdum,nerdesin?
Nerdesin?