Hiçliğim Şiiri - Mustafa Ayvalı

HİÇLİĞİM

Suyun göğsüne düşmüş gecenin nazlı başı,
Bir ince saz gibidir ağustos böcekleri.
Asma bahçelerinde düşlerimin naaşı
Mehtaba kaldırılır doğduğum günden beri.

Gecenin avucunda taşa dönünce gönül,
Sular uzandı yattı, gölgem önüme düştü.
Varsın uzasın ırmak, yollar, sigaramda kül
Mutluluk denilen şey zaten nicedir düştü.

Her ağacın dalları bir iskelet misali
Kış uykusuna yatmış anlatır hiçliğimi.
Ki ey gaflet zırhını yırtamayan ahâlî!
Bilenler biliyor da ağlıyor sanır kimi.

Sükûtun kulağını çekmekte seher yeli
Taş atıyor sabahlar gecenin çanağına.
Hüzünlerle yıkanır gökler bildim bileli
Her dem şebnem, bir buse bırakır yanağına.

Mustafa Ayvalı