Hiçliğe Telaş Şiiri - Bir Garip Orhan

Köşelerde biriken kasavet izi
Sırf kırık yerlerinden öperdi gece
Mesele zaten beklemek mi?
Geçmişin altın plaklarına karşılık.

Uykusuz kalmış sokakların adlarını
Sonradan koymuşlardı: Hiçkimse Sokağı,
Kör gayrimenkul Caddesi, İşsizler Bulvarı.
Peki, hangi taş bilirdi hayal kırıklığını?

Vitrinlere bakma sakın! İçeride
Sonsuzluğu bölmüşler taksit taksit.
İhtimaller kahrından ölen bir ihtiyar gibi,
Anca yürürdün, hayatını yaşamak değil.

Bir çıkış yolu ararken, çalmadık kapı kalmadı.
Her adım da kendimi böcek gibi hissettim.
Oturduğun yerden hayat geçiyorsa,
Demek ki beklenen mevsim gelmedi.

Ama kimse anlatmadı ki,
Düşlerden nasır tutar insan,
İsyan bayrakları yalnızca
Kurumuş yapraklara sarılmışken.

Çek çekebildiğin kadar sabahı,
Bu köşe senin, karanlığın sınırı.
Varış noktasında ne bulursan söyle,
Hak etmedik böyle çukurda kalmayı.