Hiçliğe Soyundum Şiiri - Atilla Güler

savrulup gidiyor bir sonsuzluğun içinde ömür. tek bir çatı yok konaklayacak geçip giden günlerin tutsağı şehirlerde. atıveriyor kıyılara bedenimi denizlerdeki hırçın dalgalar ve rüzgarlar arsızca bırakıyor kollarımı bilinmez diyarların uçurumlarından aşağı. kabullenemiyor kimsesiz gövdemi dağ, bayır, vadi, ova.
savruluyorum. bilmeksizin dur durak.

kapımı aşındırıyor hiçler sürekli … nedensiz. sokmuyor gecelerime uykuyu ve göndermiyor güneşleri gündüzüme. bıraktım kendimi ellerine ve şimdi savruk bir gündeyim.

karar verdim; hiç şarkı söylemeyeceğim bugün. ne de dinleyeceğim beni alıp götüren senfonileri. kaldırdım ortalıktan bütün kitapları; okumayacağım tek bir satır bile. dolaşmayacağım anlatılan hikayenin semalarında. ve attım tümünü kalemlerin, kağıtların; yazmayacağım. tek bir harf karalamayacak parmaklarım.

saklayacağım kendimi hiçlikler arasında. hiç gülmeyip hiç ağlamayacağım da, biliyor musun? hiç, ama hiç!

başladınız mı siz biteceğine inandığınız bir sevdaya hiç?

……

ben de başlamadım, başlamam da. işim olmaz hiç!
doydu artık karnım boş sevdalara, yalanlara. hiç uğramam bile yanına. geçmem kıyılarından.

hiçe vurdum tüm sözleri bugün.
başka hiçbir söz olmayacak ve başka hiçbir laf alamayacaksınız benden. hiçlerdeyim ve hiçler kuduruyor içimde.

hiç aramayın beni bugün; bulamazsınız.

27.06.2006