Hiçliğe mektuplar Şiiri - İlyas Gültekin

Birşey ya vardır, ya yoktur" ortası yok"..
Senin varlığın da yokluğunda yok gibiydi,
Bitişimiz senin zaferin,
Çabalarımın karşılığı ise kocaman bir mağlubiyet.
Bir hiçliğe mektuplar yazıyorum şimdi,
Satırları hüzne bulanmış, duygusu gri'den daha renksiz..
Kaç veda hak etmişti oysa bencilliğin,
Sevgime güvenip düzeltirim sandığım herşey,
aslında yenilginin habercisiydi yeni anladım.
Hani bi kaç kere kırılır da akıllanırmış ya insan,
Kırıldığım her yerden yeşermeye çalıştım,
En acısı sana sarılarak iyileşmeye çalıştım..
Olmadı..

Aşk bencillik ister sevgilim..
Karşılığı olmalı verilen değerin, harcanan emeğin..
Sadece ben seviyorsam, yada sadece sen istiyorsan, adına aşk demek ihanet bilirim sevgilere..
Sevdiğin şeylerden vazgeçip, onun sevdiği şeyleri sevmeye başlıyorsan aşktır...
Senden sonra, senden çok sevecek birşey bulamadım,
Seninle uyumayı, seninle uyanmayı sevdim.
Seninle gülüp seninle ağlamayı mesela,
Demem o ki senden sonra sadece senin sevdiklerini sevdim,
Beni sevdiğini sanıp kendimi bile sevdim..
Yanıldım....

Şimdi susan duvarlar şahitlik ediyor sensizliğe,
Gecenin bağrında bitmiş bir hikaye,
Yarım kalan bir öykü, ve katrandan renk almış düşler ile sabah etmeye çalışıyorum sevgilim..
İyiki varsın naraları,
İyiki sen yalanları,
Keşke hiç olmasaydın gerçekleri ile yüzleşiyor,
Titaniğin batmasından sonra kurulan o cümle gibi,
"Benim senden kurtulmam benim daha çok üzülmemem için bana mucize"
"Ama birdaha kimsenin seni ben gibi sevmeyecek olması senin felaketin"
İkimizde kaybettik sevgilim,
ben seni bu denli sevdiğim için kendimi,
sen senin uğruna ölecek olan beni kaybettin.
Bu şiirin son noktasından sonra ben seni unutacağım,
Ama sen sarıldığın her kolda beni hatırlayacaksın...
Biz bittik sevgilim!!!
Biz bittik....!!!