Eskiyen hatıranın yolda kayboldu çoğu
Bilemedik teselli böyle olmazmış meğer
Hikâyenin nihayet son buldu yolculuğu
Vakti gelmeden önce görünmez kardelenler
Saat tuttuk vakite tükettik tüm zamanı
Veda etmeden göçtü gönülden sevilenler
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Hiçlik kavramı, "hiç olmak" varlık olarak her şeyden sıyrılmak!
Var olmamayı benimsemek.
Kimileri bir makam, tırmanılacak yüksek bir mertebe olarak addettikleri hiçliği benlikten ve bizlikten de sıyrılmak olarak tanımlasalar da irade ve aklı kullanmamayı barındırdığı için akideye aykırı düşmektedir.
Güzel bir şiir.
Tebrik ederim.
Halit Korkmaz
Naçiz
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta