Hıçkırık üşüyorken Şiiri - Veysel Çakır

📋✍️HIÇKIRIK ÜŞÜYORKEN ✍️📋
Var git Allah aşkına yedi beni hasretin
Heder ettim uğrunda elli yıllık ömrümü
Yıllar yılı ben koştum sen habire özlettin
Beter ettin yolunda seni seven gönlümü

Çık git rüyalarımdan uykularda aman yok
Açlığım vuslatına, yokluğundan çatladım
Öldüm bittim kahroldum dizlerimde derman yok
Sanki ciğerlerime kör bir bıçak sapladın

Her köşeyi tutmuş da bekler gibi hayalin
Her adım attığında boşluğa düşüyorum
Uzatınca elimi kaçar gider cemalin
Yetmedi mi yandığım gün be gün pişiyorum

Yürek yokmu göğsünde bir taş mı taşıyorsun
Sade kulağın değil vicdanında sağırmış
Daha taze yarama tuz biber basıyorsun
Bu vurdum duymazlığın kainattan ağırmış

Dilerim sende yaşa yağmurları kıskandır
Hasret çeşmesi densin senin o gözlerine
İnmesin dualardan kollarını paslandır
Muhtaç ol benim gibi kurban kes izlerine

O gün beni anlarsın ben ne yaptım deyip de
Bir yıldırım misali pişmanlık düşüyorken
Ellerinin içinde o boynunu eğip de
Gece karanlığında hıçkırık üşüyorken

26/04/2020/Veysel çakır