Hıçkırık Şiiri - Celal Özdemir

Bir hıçkırıkmış meğer,
Bu aşktan arta kalan.
Yılların arkasından,
Şimdi benim ağlayan.
Belki barışırız diye,
Çıkıp sana geldiğimde.
Başkaları duruyordu,
Evinizin penceresinde.

Gidişinin haberi,
Beni orada yıktı.
Dönmez artık diyenler,
Sonunda haklı çıktı.

Bırakıp gidecek kadar,
Kim sana neler anlattı.
Yaşanan o günlerin,
Demek hiç hatırı yoktu.

Bir hıçkırıkmış meğer,
Bu aşktan arta kalan.
Yılların arkasından,
Şimdi benim ağlayan.
Onmaz bir yarasın sen,
Yüreğimde kanayan.
Sızlıyorsun derinde,
Dinmedin hiç bir zaman.

Şimdi sen bir meçhulde,
Bilmediğim yerlerde.
Kim bilir kiminle sin,
Ellerin kimin elinde.

Belki de beni unuttun,
Kurtuldun aşk acısından.
Bense kurtulamadım,
Yüreğimin sızısından.

Bir gün senden uzakta,
Habersizce ölürüm.
Sensizlik ne demek,
Ben yaşadım ben bilirim.

Bel ki de bu sana;
yazdığım en son şiirim.
Şimdi gurur yapsam da,
Bil ki mahşerde gelirim.

Bir hıçkırıkmış meğer,
Bu aşktan arta kalan.
Yılların arkasından,
Şimdi benim ağlayan.
Onmaz bir yarasın sen,
Yüreğimde kanayan.
Sızlıyorsun derinde,
Dinmedin hiç bir zaman.