Tıpki tüm hıç kırıklar gibi
Ne başını ne sonunu hatırlamam
Ama hala tadı damağımda
Önceleri hiç kırıklığım yoktu
Şimdiyse nedensizlik dolu,anlamam
Artık kimseden nedensiz yere
Bir kuruş bile alamam
Tüm hıçkırıklar gibi
Ne sonunu ne başını hatırlamam
Sen hiç kırık bir insan gördün mü
Ben göremem
Taş duvarlarında gizler hepsi, sen bilemen
Farklı olan kim varsa
Korkuturlar geçsin diye hemen
Ama ilk defasında
Hep geçti diye korkar insan
Ama sen yaşamadan bilemen
Kayıt Tarihi : 3.11.2011 22:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Semih Çapuk](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/11/03/hickirik-64.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!