Hıçkırık Şiiri - Hüseyin Atacan

Mızrabımla yokladım sazımın tellerini
Bıraktı yüreğimde bir dinmeyen hıçkırık
Varlığımı yitirdim, unuttum her şeyimi
Benimdir sessizliğe bu sinmeyen hıçkırık

Deryaların ardına salınan güneş indi
Sonsuzluk kervanının matraları delindi
Korkarak kızıllıklar karanlıklara sindi
Vahalarda raksetti kesilmeyen hıçkırık

Ay ışığı taradı mor suların içini
Sahra yolcularının çok gecikti geçimi
Yüreklere gömülen kızıl hançer biçimi
Saplandı can evime bu dinmeyen hıçkırık

Ensemde dolaşırken keskin korkunç nefesi
Dam altından duyuldu, baykuşun çirkin sesi
Benliğini kaybetmiş ölgün hazan gecesi
Yataklarda kıvrandı çekilmeyen hıçkırık

2

Anlamsız Feryat

Ey saçları menderes sularından dalgalı
Ey gözleri mavi denizlerden...
Sisli ufuklara yaslanıp haykırsam
Nerdesin!
Ey kınalı parmakları gün toprağından