Hiçkimsem ve kayboluşlar

Fark ettin mi hiçkimsem,
Bizi anlatan masallar kayıp.
Ve ikimizin yeri yok hiçbir masada.
Paramparça oluşumuzun sesi kayıp..

Ağzımın tadı mı desem,
Yoksa sevdanın adı mı bilmiyorum.
Kırmaya cesaretim kayıp,
Utanırım hiçkimsemi ayıplarından sıyırmaya.
Bundan olsa gerek, solumda birşeyler kayıp.

Çocukluğum diyorum hiçkimseme,
Uçurtmamın ucundaki umudum kayıp.
Aramakla bulunmuyor ki,
Bana olan sevdan kayıp..

Bana biçtiğin kefeni,
kazdığın mezarı bulabilsem.
Bedenimi oraya bırakacağım.
Mezarımın taşı, omzum ve
hiçkimsemin başı kayıp.

Düşüşlerime üşüşen akbabalara rağmen,
Düşlerime koşuyorum, orada sensizlik kayıp.
Seni öpmek ayıp diyorlar,
Bilmiyorlar ki yüreğimin hükmü kayıp.

Kimselerim kayboldu, bulamadım.
Yenilmiş bir tabur komutanından
daha çok kayıp verdim kısa ömrümde,
Sonra kaşlarını, saçlarını ve yüreğini buldum,
Bu şehrin en ezgin köşelerinde.
Ayıplama yüreğimi hiçkimsem,
sana karşı örmeye çalıştığım duvar bile kayıp..