Hiçkimse Şiiri - Tolga Akgün

Son gördüğüm, çocukluğumun geçtiği mahalleydi...
Hala sonbahardı mevsim, tuhaf...
Hala sandal şekeri satıyordu köşedeki bakkal,
Sanki annem seslenir gibiydi birinci balkondan.
Hani şu sarmaşıklarla örülü olanından...
Odamda hala dumanı dolaşıyordu ilk sigaramın.
Hala yalnızlık kokuyordu sanki dükkanı Rahmi amcanın...
Yuvarladığım misketin düştüğü çukurdayım işte,
Sanki hala koşuyoruz dik arnavut yokuşunda.
Son gördüğüm bir çift yelkovan kuşuydu, denize uçan...
Hala bana gel der gibiydiler, hiç gidemediğim yerlere,
Ve hala aynı ağacın gövdesinde ismine bakıyordum.
Son gördüğüm sağ elimdi, düşmeden önce yere.
Şimdi ellerimi geri verin bana, vurmayacağım kendimi.