Hiçkiliyiz Şiiri - Serdar Şimşek

HİÇKİLİYİZ!

Yaşlandıkça yalnızlaşıyor insan
Akvaryumdaki balık
Kafesteki kuş
Sırtını okşadığım kedim.
Odadaki ben!
Hep birlikteyiz
Tekiz yani!

Ne içine sığacak bir kalp
Nede içimize sığdırabileceğimiz bir sevdamız olmadı hiç!

Bu ara hep hiçkiliyiz!
Damarımızda dolaşıyor yalnızlık.
Sarhoş olmak yetmiyor
Yaşadıklarımızı unutturmaya

Son bahar gelmeden
Dökülüyoruz bir bir

Mevsimler diyorum
Hep kışmış
Hep kızmış gibi üşütüyor ruhlarımızı

Ruhlarımız üşüyor sevgili
Karşı tepedeki mezarlıkta

Öylesine üşüyoruz ki kalbimiz titriyor
Üstelik bir battaniye örtmek kafi gelmiyor
Dizlerimizin sızısına

Ah şu dizeler olmasa
Kim sarılırdı yara bere içindeki ruhlarımıza

Yaş alıyoruz sevgili
Yorgun bir vapurun
Su alıp batması gibi
Batıyoruz kendi yalnızlığımıza

Keşke ulaşabilsem kıyına
Boynumdaki ilmeği elbet biri bağlar rıhtına…

Kalırım orda öylece
Çürüyüp pas tutsam da kin tutmam
Kalırım öyle sessizce kıyında

Ne olur sahilden geçersen
El salla bana