Hicivname Şiiri - Murat Arıcı

Ne imlâ biliyor ne de noktayı,
Aklına geleni yazıyor işte.
Mizandan habersiz çeken okkayı.
Ölçüyü, durağı bozuyor işte.

Teşbihte hata var teşhis yaralı,
Telmih unutulmuş tekrir duralı,
Tenasüp tanımaz hiçbir kuralı,
Nida bu duruma kızıyor işte.

Canan can evinde artık yâr değil,
Sin’in dişi buse koyar âr değil,
Güller korumasız sapı hâr değil,
Kıymet bilmeyenler eziyor işte.

Bülbül-i şeydâyı yalnız kuş sanan,
Fuzûlî sermestken içmiş keş sanan,
Cûş desem gönlüme durup çüş sanan,
Toprağa ağnamış tozuyor işte.

Hayat tuhaflaşmış sanat çileli,
Beyin at gözlüklü mantık hileli,
Yürek iflas edip duygu öleli,
Şair mezarını kazıyor işte.