Hicivler-III Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Seviyom memleketi, susameyom ben beyim,
Mideme dokuneeyo, kusameyom ben beyim,
Vermeyolar elime, namıssızı alçağı,
Kurup bi darağacı, asameyom ben beyim…

Kızıyolar sözüme, yavaş gonuş deyoolar,
Delimisin nesin sen, az bi duruş deyoolar,
Gaza gelme hemencik, sor bi danış deyoolar,
Baltanın sapı kırık, kesemeeyom ben beyim…

“Garibanı” oynarken, bayrağıma saldırdı,
Acır dururduk emme, toprağıma saldırdı,
Yirmilik Askerime, Mehmedime saldırdı,
Yatım yok ki gideyim, yüzemeeyom ben beyim…

Dedenden utan deyyus, bayrak için öldü o,
Gavura vermediği, toprak için öldü o,
Şehit dediler ona, “varmak” için öldü o,
Tas’a hürmetten işte, yazameeyom ben beyim…

Kardeş kavgası diye, yedirdiler durdular,
Kalleş damgası dedik, azdılar kudurdular,
Kadın çocuk demeyip, yetim dahi vurdular,
Adam diye dolaşıp, gezemeeyom ben beyim…

İstanbul benim deeyo, istavrozlu papazı,
“Nil’den Fırat’a” deeyo, yahudinin vaazı,
Uyuyor memleketin, hayırsızı, yobazı,
Benim aklım yetmeyo, sezemeeyom ben beyim…

Bergamada pijama, günün modası oldu,
“Alman vakfı” dediler, köyün İsa’sı oldu,
İtin kopuğun sözü, yurdun yasası oldu,
Karınca /kararınca/, ezemeeyom ben beyim…

Solcular sataşeeyo, bilmeyon sen deyoolar,
Sağcılar kovaleeyo, bi tutarsem deyoolar,
Öbürküler namazda, “susuversem” deyoolar
Dokuz köyde bir hane, bulameeyom ben beyim…

“Köprülü” memleketin, susuz kalmış çayları,
“Arılar” eşşek olmuş, acı gelmiş balları,
“Kemal” e ermiş artık, soysuzluğun dalları,
El dilinde onursuz, kalameeyom ben beyim….

Deniz’ in ahmaklığı,güldüreeyo milleti,
Vekilin ahbaplığı, kaldıreeyo zilleti,
Başımdan atameeyom, şu “baştaki” illeti,
Sözünden nasibimi, alameeyom ben beyim…

Var git şimdi Semra’ya, sor bakalım ne deeyo,
Üç beş guruş eline, ver bakalım ne deeyo,
Hepide pışpışlama, yer bakalım ne deeyo,
Kaynanamı bi türlü, sevemeeyom ben beyim…

Memlekette sallasan, akıllıya deyeeyo,
Akıl diye zorlasan, sıkıntıya geleeyo,
Emmi yolunu bulmuş, akıntıya süreeyo,
Su alıyo bu gayık, diyemeeyom ben beyim…