Hicivler-II Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Ciiiiiiiiiiiiykkkk
Tosssssssssss!

Şu İstanbul dediğin ne gözel şehir,
Taşına toprağına kurban olayım
İstanbul'u dinnerken uyumuş şaayir
Ben yine de gozümü açık tutayım

Belediye başkanı çok çalışeeyo
Garibana bakeeyo sofra kureeyo
Ben çok yiyemeeyom safra yapeeyo
Adamda ki işkembe geniş a beyim

Baktık ki biraz sonra garısı geldi
Çok geçmedi arkadan anası geldi
Dayı amca yeğendi bacısı geldi
Herifin sülalesi bitmeyo beyim

Biz karşıdan bakeeyoz, ama ne bakmak,
Şaştıkça şaşıreeyoz, sen de ki ahmak,
Mümkün değil adama biraz yaklaşmak,
Gobeği de şiştikçe, şişeeyo beyim…

E fıkaraa sofrası, olcek o kadar,
Adam gobekli ambar, alcek o kadar,
Karısına kızına, vercek o kadar,
Bize sıra bir türlü gelmeyo beyim…

En sonunda galktık biz, gozümüz doydu,
Onca bekledik amma, ozümüz doydu,
Konuşcak hal kalmadı, sozümüz doydu,
Adam bizi bir türlü, görmeyo beyim..

Elimiz boş kaldı ya, cepte para yok,
Ekmek aşıracaktık, orda sıra yok,
Çocuklara ne deriz, serde yara yok,
Bedavaya adamlık yetmeyo beyim…

Hırgızlık mı yapalım, polis kızeeyo,
Hakim savcı durmadan ceza yazeeyo,
Durdukça delleneyoz, nefis azeeyo,
Dürüstlükte parasız, olmeeyo beyim..

Ulan yavaş geç, sende ölüp gidecen,
Görmeyon mu kamyonu ne bu acelen,
Benim gibi yapacen yavaş geçecen,
Bağdat caddesi miydi,
Şam' mıydı beyim….!

Şangırt!

İstanbulu duyameeyom! ! !
E gozlerim açık?