Çocukken bir sübyan kalp ile severken çizildi mutluluğun resmi Abidin... Biz o vakitler yalan ne bilmiyorduk ve paranın yazı kısmı da tura kısmı da paraydı bize, önemi kırtasiyeden aldığımız leblebi tozu kadardı.
Sonra toz kaldırdı hayat, elden ele dolaşa dolaşa kirlendi para. Elden çıktımı bir tur atıp dönüşünde ipe un serdi, serseri bir sokak piçi gibi kayıtsız. Kayıt dışı kaldı..
Yoruldu paranın Ata' lı kısmı. Oysa para çok kişiye göre Kurtuluş savaşıydı. Yazı kısmında kaderine puştlar yazıldı... Para puşta yakışırdı, bize öyle dedi puştlar...
Mekan değiştirdi kalp, üç kuruşa sattı kendini. Para nerede kalp orada atmaya başladı. Soldu insanlık, ezan çiçekleri gibi.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta