Benden aykırı benden beladır bana ruhum. Teslim edemem hiç bir gözün ferine, teslim edemem içimde kanayan kahkahamı hiç kimsenin yerine... Teslim edemem kendimi kendi ellerime. Bana tutsak kalan beni Tanrı ne yapsın.
Sonra ayıp diyorlar yaşanmış her şeye, ayıpların pırlantalı tacını takınmış olanlar. Sevişmek kadar savaşmak da var. Birleşmek kadardır ayrılıklar. Kavuşmak kan kardeşi ayrılığın. Hiç bir zaman sarılmasaydı bir kerpeten gibi sımsıkı parmaklar, ayrılık vaktini bekler miydi bir köşede sinsice? Olur muydu kırılan gurura ağlamaklar. Sevmek ne zamandan beri onur?
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta