Ah beni bir kevgir gibi delik deşik eden hayat...Ah üstüne titrediğim pişmanlıklarım. Akılsız başımı taşlara vurmalarım ve aklını almalarım betonarme taşların.
Çıplak ruhumun pavyon gözlü şehveti. Her zuladan çıkışında alt üst ediyorsun alt üstü. Yer , gök, kafa karışıyor birbirine dokunmadan...
Yağları eriyor yitirmişliğimin geride kalanlarıma. Geride kalan yitirmişikleri yavaş yavaş anlamaya başlayanlar, gelecekte yitireceklerinden müzdarip, sokuluyor zehri şefkatinde saklı bir yılanın koynuna...
Ey alemin kutsal diktatörü, bize adresini ver, elimizde milyarlarca acı kokan çiçeklerle, gözlerine bakarak gömeceğiz kendimizi bahçene. Bir daha açmamak üzere, ant içerek hem de..
Hayat, hangi hücrem bakire kaldı ,sokup kanatmadığın? .Bari onu bana bırak da bir tenhada ellerimle ben vurayım.
Cenk Ulupınar
Kayıt Tarihi : 11.4.2014 20:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!