Hiçinci Çağ Şiiri - Adem Çavuşoğlu

Hiçinci Çağ

Çağlar atladık sözüm ona
Varamadık gerideki ileriliğe
Betonlar kesildi balkonlara
Her biri mahpus pencereler.
İstif istif insan etleri
Duvarlar,incecik,katlar
böldü ruhları
Sesler geldi yandan
Yukardan sıçtı bir yüksek ökçeli
Tasa inen su sesine ekarteli.
Köşeleri can yaktı sehpaların
Ve ölümü annelerin.
Hepimiz işte tutsağız
Bu sözcüklerin tarifsizliğine.
Çağlar atladık sözüm ona
Gerdan görmeden aşındı gözümüz
Ve korkulu rüyalar gördük
Rahlelerde varisli bacaklardan
Cehle iç çektirdi çağımız
Borcumuz kaldı bir Uhud
Gayblerden yok alacağımız.