Yeni doğan yavrusuna öldürerek yaşamayı öğreten aslanın duyduğu keder;
Meleğin sinesindeki gerçeği savunanların yüzlerinde zaten okunuyor.
Gerçek, gerçekler sayesinde ebediyete mahkûm oldu.
Sus ey gerçeğim.
Şimdi,
Göl yanıyor.
Gölgemde de, insanlar…
Kayıt Tarihi : 8.11.2004 21:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!