Hiçbirşey yok Şiiri - Rıza Aslan

hiçbir şey yokmuş gibi
yaşayamayız
birbirimizi

arınmalıyız maskelerimizden
dökmeliyiz eteğimizdeki taşları
kalmışsa eğer elimizde son bir koz
oynamalıyız
kaybetmenin verdiği
o dayanılmaz sarhoşlukla
hazla

sonra belki de yeniden başlamalıyız
yeni yarınlara yelken açıp
yeni geçmişler yaratmalıyız
sonra belki de bin bir pişmanlıkla
ben nerede yanlış yaptım demeliyiz
anı bu günü yaşamadan
yeni geçmişler yaratmalıyız

yıkıntıları onarmalıyız el ele
belki de son kez

belki de en sevdiğimiz işleri yapmalıyız
bir daha hiç yapamayacağımızı düşünerek
en sevdiğimiz yemeği yemeli
en sevdiğimiz kentin
en sevdiğimiz sokaklarında
dolaşmalıyız bir başımıza

yanımızda kendimiz olmaktan korkmadığımız
yani, kendimiz olmalı böyle zamanlarda
hiçbir hesabın yapılmadığı
hiçbir sorgulamanın olmadığı
özgür (?)
belki de her günü aynı yaşamamalıyız
her gün aynı saatte kalkmamalı
aynı saatte uyumamalıyız

yaşam dediğimiz
adına düzen dediğimiz bu karmaşa
bizi böyle çepe çevre sarmamalı

belki de mutlu olmalıyız ufak şeylerden
ayrıntılar çekmeli içine bizi
her zaman geçtiğimiz sokağın
o hiç fark etmediğimiz evlerini
bahçelerini görmeliyiz
toprağı ellemeliyiz
bir ağaca dokunmalıyız
yaşamın farkına varmalıyız

sonra…
belki de…
bırakmalıyız
öylece…

Rıza ASLAN
19 – 12 – 2003 / CUMA
MERSİN