Bak, nasilda gece zifiri karanliklara dalmis,
Derlerki, böyle gecelerde kalp kalbi duyarmis,
Oysa, göz gözü bile görmüyor…
Bu karanlik damla damla yüreklere akarken,
Kim derki, birkaç nefes sonra safak sökecek,
Seher yeli bu karanligi silip süpürecek,
Gök yüzünden ve yüreklerden…
Günes dogacak yeniden, seller aksada gözlerden.
Hiçbirsey sonsuza dek sürmez,
Ne gönülde kopan firtinalar,
Ne agitlar, nede ayazlar.
Sabir…
Sabir en büyük erdemdir
Sabret gönül, sabret hüzün…
Hiçbirsey sonsuza dek sürmez,
Ne karanliklar, ne ayriliklar,
Nede umutsuzluklar…
Göz gözü görmesede,
Kalp kalbi duyar.
Kayıt Tarihi : 13.8.2003 01:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!