HİÇBİRŞEY'im Şiiri - Davut Arslan

Sen gittiğinden beri
Adını HİÇBİRŞEY koydum
Neyin var,neden üzgünsün diyenlere
HİÇBİRŞEY'im yok diyorum
Beni anlamıyorlar,ısrarla üzerime gelip
Var var sende bir şey var diyorlar
Dedim ya HİÇBİRŞEY'im yok

Evde geziniyorum boş boş
Odamıza geçiyorum sonra
Odanın bir köşesine geçip,
Yavaş yavaş çöküyorum,sırtımı duvara sürterek
Ellerimi dizlerimin üstünde birleştirip,
Çenemi ellerimin üzerine yerleştiriyorum
Boş gözlerle odayı izliyorum
O köşeden bütün oda görülebiliyor
Çok boş görünüyor oda,
HİÇBİRŞEY yok odamızda

Bahçeye çıkıyorum sonra
Kuş seslerini duyuyorum
Cıvıltı dediğimiz o sesler
Bir zamanlar uğruna şiirler yazdığımız,
şarkılar söylediğimiz o cıvıltılar
Artık onları duymaya dayanamıyorum
Kulaklarımı tırmalayan,birer gürültü oldular benim için
Öyleki o duymak istemediğimiz
Araba sesleri,şehrin gürültüsü
Hoş bir melodi gibi geliyorlar artık bana
Onlarsız uyuyamıyorum
Çünkü onlar; kirli ama boş gürültüler
Onlar bana HİÇBİRŞEY'i hatırlatmıyorlar

Çiçek kokularına da dayanamaz oldum
Değil koklamak görmek bile istemiyorum
Benim görmek istediğim tek şey
HİÇBİRŞEY

HİÇBİRŞEY'im gel ne olur
Ağaçların yağmur duası niteliğindeki suya hasreti nasılsa,
Nasıl isterse damarlarında suyun akışını,
Bende seni öyle istiyorum
Ben sana gelemesemde,
Sen bana yağmurun ferahlığıyla gel
Gelde o çiçek kokunla dol odama
Gelde rengarenk çiçeklerden oluşan,
Bir bahar hediye et gözlerime

HİÇBİRŞEY'im gelde,
HERŞEYİM ol yeniden

Davut ARSLAN