Hiçbir şeye çarpıyorum...
Kalbin gibi.
Yalan rüzgarlardan geçerken
yüzünü görüyorum sahte pencerelerden.
Hayal gibi hiçbir şey...
Bir çatlak bardağa çarpıyor dudağın,
bir kirli odaya.
Bir romandan geçiyorsun
kendi yazdığın.
Hiçbir şey gibi okunuyorsun.
Hiçbir şey gibi dokunuyorsun.
Varlığından dönüyorum,
seferi şaşkınıyım...
Seni hiçbir şeyler sokağında
kırık bir kaldırıma tükürüyorum..
Bu gidiş hiçbir yere gider,
yolculuk biter..
Ve şiir burada bir şairle,
içini döker...
Kayıt Tarihi : 6.3.2011 14:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!