Hiçbiri Benim Değil Şiiri - Zeki Gürcan

Cennetle başlamıştı, cehennemle sürüyor
Hüküm yemiş aşklardan pişman oluyorum; bil.
Başlangıçta koşarken, sonda zorla yürüyor,
Sorunlara sahibim, çaresi benim değil.

Baktığım her köşeden bana "gel" ediyorsun.
Sana doğru koştukça uzağa gidiyorsun.
Kazara yanındaysam "başka sefer" diyorsun,
Rüyalara sahibim, tefsiri benim değil.

Sözü evet demeden, hayıra getirmişsen,
Sevgi hazinesini vermeden bitirmişsen,
Bağışla beni; eğer yolunu yitirmişsen,
Öfkelere sahibim, zehiri benim değil.

Aklımın kalesini tutarsızlıkla yıktın.
Gâh bana uzaklıktan, gâh benlilikten bıktın.
Karşıma bir "gel" diye, bir "günah" diye çıktın,
Suçlara sahibim de, taksiri benim değil.

Kendi karanlığımın sonsuzunda kayboldum.
Bedeninde aklında tanıdık bir yurt buldum,
Kazandığımı sanıp kaybetmekten yoruldum,
Her şeye sahibim de hiçbiri benim değil.

(Antalya 2001)