----Hiçbir Yolcu Tanıdık Değil... Şiiri ...

Etkilendim açıkçası.
Birkaç noktalama işaretini kaldırırdım, eleştiriye çok zorlansam.
Şiirde en az yer vermek gerek, noktalama işaretlerine.
Ama bu şekli muhalefeti geçersek, ne güzel söylenmiş.

Harika bir çalışma olmuş ibrahim bey, şiirin sonuna geldiğimde derin bir iç çektiğimi farkettim yaşadım adeta şiirinizi yüreğinize sağlık tebrik ederim

Tebrik Ediyorum....

Kelebek Çocuğun sesine kulak verin. “ Özgürleşin! Gülümseyin! Fark Yaratın! Bütünleşin! Ne Kadar Güven İçerisinde Görünürse Görünsün, Çocuk, Genç, Yaşlı; Zengin Ve ya Yoksul Tüm Canlı Varlıkların Sana Gereksinimi Vardır. Kendinizin Armağan Olduğunu Unutmayın. Gezebiliyor, Duyabiliyor, Görebiliyorsunuz. Farkında lığa varın”

Kelebek Çocuk

Çalışmalarınızda başarılar diliyor sevgilerimi yolluyorum

- Hiçbir Yolcu Tanıdık Değil...

Asırlardır bir otogardayım,
Biletim yok, kimliğim de…
Bekleyenlerim nerde,
Gidecek bir yuvam var mıydı,
Neden burdayım,
Cevabı olmayan binlerce soru…

Umudum zamana direndikçe buralıyım,
Belki de birini bekliyorum,
Bekleme salonunda öğrendim,
Gözyaşlarımı içime akıtmayı…

Hergün yüzlerce vedanın,
Binlerce kavuşmanın sessiz tanığıyım,
Tabloda benden başka herkes var,
Ne kavuşuyorum, ne vedalaşıyorum,

Otobüslerin camlarında tanıdık gülüşler aramak
Yoruluncaya kadar el sallamak, ağlamak...
Bir kadın kokusunu bekler gibi telaşlanmak
sarılmak, misafir etmek gülen gözleri...
ne kadar çok istedim bugün
İnsanım çünkü.
Hiçbir yolcu tanıdık değil,
Kimseye ait değilim ben de,
Kime sallayacağım ceplerime sığınmış ellerimi…

Hani bazen çare çığ altında,
Zaman donar, iç sesimiz üşür de
Olmayacak kavuşmaların,
Gelmeyecek yolcuların…
hayaliyle tükeniriz peronlarda...


İyi ki, gözyaşlarımı içime akıtmayı öğrenmişim,
Yoksa nasıl cevaplardım onlarca soruyu
Bu soğuk bekleme odasında.

tekrikler...

YAŞAMA DAİR GÜZELLİKLERE SADECE SEYİRCİ KALDINIZ MI YILLARCA....
İÇİNİZİ ACITTI MI BİR OTOGARDAKİ KAVUŞMALAR, SEVİNÇLER...
MUTLULUK ELİNİZDEN KAYARKEN YIĞILIP KALDINIZ MI BİR PERONDA...

SANIRIM HERKES HAYATININ BİR DÖNEMİNDE MUTLAKA BUNLARI YAŞAMIŞTIR..
YÜREĞİNİZE SAĞLIK.

'...Hiçbir yolcu tanıdık değil,
Kimseye ait değilim ben de,
Kime sallayacağım ceplerime sığınmış ellerimi…'
Yalnızlık ve hüzün ancak bu kadar güzel ve içten ifade edilebilirdi.Bilirim o yolculukları, hem de kahredici bir iç yolculuğu bir bakıma...
Her zamanki gibi yine içten, yine çok güzel...
Yürekten kutluyorum, saygılarımla...

Bekleme odasındaki kavuşmalar canlandı gözümde. Heyecanlı, ürkek ve telaşlı.
Hayat bizden vazgeçmeyecek daima öğretecek, bıkmadan....Biz öğreneceğiz, öğrendikçe büyüyeceğiz..ve büyüdükçe canımız daha çok acıyacak. Yine de vazgeçmeyeceğiz. Ne beklemekten nede kavuşmaktan......

Kutluyorum..Sevgilerimle..)

Evet otogarlar, garlar hem vedanın hem vuslatın bir arada yaşandığı, hüzünle sevincin karıştığı yerlerdir. Ve siz de çok güzel anlatmışsınız kaleminiz dert görmesin.

'İyi ki, gözyaşlarımı içime akıtmayı öğrenmişim,
Yoksa nasıl cevaplardım onlarca soruyu
Bu soğuk bekleme odasında.

ÖNCE DUVARLAR GELİR YAVAŞ YAVAŞ ÜZERİNE
EVET SOĞUKTUR NEFESLERİ DEĞERKEN YÜZÜNE
KİREÇ YÜZLÜ İNSANLAR MİSİALİ
RUHSUZ BİR BEDENDİ SANKİ DÜŞEN ÜSTÜNE
BİRAZ SONRA BELKİDE
KİMBİLİR ...EVET ... EVET
UMUTLAR BIRAKMAZKEN RUHUNU,
ZABTETMİŞ KAVUŞMA TELAŞI
BİRDEN BASAR GENE YÜREĞİNE
BİRKAÇ DAKİKA BİR KAÇ SAAT
VE DÜŞÜRSÜN
YIKILAN HAYALLERİN Mİ
YOKSA SEN MİSİNDİR ÇÖKEN
DİZ ÜZERİ GERÇEKLERİN ÜZERİNE
ÇOK ARZULANAN MUTLULUKLAR
KANATLANIR BİRANDA AVUÇLARINIZDAN
AMA BİR BOŞLUĞA
NE BİR KAVUŞMAYA
NE DE BİR AYRILIĞA EL SALLAYAMADAN

İŞTE BENİM ARKADAŞIM.CAN ARKADAŞIM. ÖYLE BİR YAZAR Kİ ŞİİRLERİNİ HİSSETTİRCESİNE...BİR FİLİM ŞERİDİ GİBİ DİZER DİZELERİ GÖZÜM ÖNÜNE..
EE TABİ KALEM DURMAZ KAPILIP ŞİİRİN BÜYÜSÜNE BIRAKSAM KİM BİLİR DAHA NELER YAZAR...

YÜREĞİNE SEVGİLERİMLE