Benim her şeyim vardı bir zamanlar,
Eski bir krampon ve öküz öldüren şarabı.
Solmuş bir bankta oturduğum zamanlar,
Ne gamdan eser vardı ne de Dünya azabı.
Benim bir şeyim vardı o zamanlar,
Yutmuş uzak hatıraların girdabı.
Neydi acep diye düşündüğüm zamanlar,
Unuttuğum şeymiş gönlümün mihrabı.
Benim neyim vardı ki bir zamanlar,
Öyle delilik melodilerine vurdum ki arpı,
Kendi içimde kaybolduğum zamanlar,
Bir elime güneşi aldım diğerine garbı.
Benim her şeyim varmış bir zamanlar,
Şimdi sadece banka ve para erbabı,
Piyasanın açık olduğu zamanlar,
Müzayedeye koydular kalan harabı.
Kayıt Tarihi : 22.8.2017 01:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2011 yılı Ankara'da Kamu-Finans-Denetim üçgeninde bunalmışım. Para, koltuk hırsları ile bir gıdım ileri gitmek için birbirini yemeye hazır ve kamu çıkarını düşünmeyen insanlar içinde mutlu değilim. Oysa çoğunluk siyaset, bürokrasi arasında mekik dokuyor, spor yaparmışçasına ve sözde bunu yapmıyormuş gibi davranıyor. Üstelik senin de bunu yapmanı, böyle davranmazsan hiçbir şey olamayacağını salık veriyorlar. İşte öyle sıkıntılı bir gece, işsiz, parasız ama Dünya'ya meydan okuyacak mangal gibi yüreği olan, hisleriyle beslenen delikanlıyı özledim. Aslında o delikanlının şu anda benim olandan çok daha kıymetli hasletleri olduğunu anladım. Ciğeri beş para etmezlere o kocaman kalbiyle dersini verirdi dedim. Biraz da melankolik bu şiir çıktı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!