Hicbir şey yakın olmadı senin kadar
bir yağmurlu günde sığınağım oldu duraklar
Duymadı beni kimseler,
oturulmuş üstüne kulakların
İstanbul sokakları geniş ve dar
yokartık yok badanalı duvatlar
Ucmuyor yarasalar pilanör gibi iclerinden
Serceler güverçinler yok oldu
Bizim bahcede tut ağaclarının yerinde yeller esiyor
yok yaşlı ninem büyükbabam yok artık
yok gülen yüzler gören gözler
Bal damlayan diller yok artık yok dedik.
Kızıl kıyamet kopacak
Anlatırıldı öküzün boynuzundaki bu dünya
Öküzde ac kaldı acık kaldı
Korkarım kopacak kıyamet!
Kayıt Tarihi : 10.1.2009 21:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa İpşir](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/10/hicbir-sey-yakin-olmadi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!