Hiçbir Şey Hiçbir Kimse Kaybedemedi Bu İ ...

Hiçbir şey doldurmadı boşluktaki yerimi…
Yerini…
Kan kokusu…
Gül kokusu…
Çürümüş yaprak kokusu…
Kök salmadan çürüyen, koca çınarın filiz kokusu,
sen kokusu,
aşkın hüzün kokusu…

Bir de,
gülmelerimi yok eden,
hüzün kokusu…

Bana anlattığın,
ayrılığa dahil, masallarımı kaybetme kokusu…

Bir de,
senin sinsi gülüşlerindeki endişe kokusu…

Hiçbir şey, hiçbir kimse kaybedemedi bu ihanetin kokusunu…

Bir de benim gülmelerim vardı,
yalanlardan,
şaşkınlık bakışımı…

Evet,
Hiçbir şey değiştiremedi çürümeye giden yolculuğumun telaşını…

Bir şey değişti,
hasretin essiz bekleyişi…
Son nefese uzayan bu yolun çamurları kurudu…
Artık zift kokuyor yaşam…