Hiçbir şey düşündüğüm gibi olmadı…
Ne umutlar yeşerdi, ne de gökyüzü eskisi gibi mavi kaldı.
İnsan dediğin, bir zamanlar yürek taşıyan bir varlıktı; şimdi çıkarın, korkunun, suskunluğun gölgesinde şekilsiz bir suret.
Her gün biraz daha eksiliyor insanlık, biraz daha soğuyor kalpler.
Bir sel gibi akıyor yalanlar; kimse gerçeğin sesini duymak istemiyor artık.
Bir Kürdün kaleminden yazıyorum:
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta