Eylülün vedasına ramak kaldı
Zaman sırtlamış bir şair ölümünü
Teneşirde yıkayarak şiirce ömrünü
Kendi adıma herkesten sakladıklarımla
Seni seviyorum...
Yağmur dilinden anlayalı
Toprağa bir özlemdir, umutla ekiyorum
Sorgulamadan suçlanmış yanlarımı
Yokluğuna bir veda busesi konduruyorum
Kırılmış kemiklerinden dilin, acısıyla
Seni seviyorum...
Sigara içimlerinde, karanlık dili muhabbeti
Kendimi bir türlü anlayamıyorum
Yoruluyorum oysa sesime düştüğü zaman isyanım
Vurup kapıları çekip giderek
Seni seviyorum...
Bana verdiğin her şey
Hiçbir şey
Hiç bir şey seni sevmek
Ve yine de seni seviyorum.
Kayıt Tarihi : 21.5.2009 12:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!