Hiçbir Mektupta Şiiri - Gülay Özdemir

Hiçbir mektupta
son nokta olmak istemem.
Bir vedaya mühür olmak,
yüreği susturan cümleye dönüşmek… istemem.

Beni virgül yap,
arada bir nefeslik durak,
ya da üç nokta...
bitmeyen umut gibi,
bir susuşun ardında gizli kalan...

Ben yarım kalan mektupları severim,
gönderilmeyen zarfları.
Adı yazılmamış alıcıları…
Çünkü bazı duygular
yaşanır ama gönderilmez.

Bir mektuba son nokta koyarsan,
birini susturmuş olursun belki de.
Oysa ben,
sana hep biraz daha anlatmak isterim kendimi,
biraz daha susarak belki,
ama eksilmeden…

Bir selâm gibi başlamak isterim her satıra,
bir gülüş gibi yayılmak kâğıda,
ve en çok da
hiç okunmamış bir cümlenin heyecanı gibi kalmak,
içinde yankılanmak isterim.

Beni adresi silinmiş bir zarfa koy,
rüzgâra ver,
bulursa seni, kaderdir deriz,
bulmazsa,
zaten yazgımızdı yarım kalmak deriz.

Ve unutma,
ben en çok,
hiç gönderilmemiş mektuplarda saklıyım,
açılmamış,
ama hep hissedilmiş satırlarda.

Ben ne bir girişim,
ne de kapanış paragrafı.
Sadece bir aralıkta kalmak isterim,
senin gözlerinle sessizce okunan,
ama hiçbir zaman
tam olarak anlaşılmayan o cümlede…

Ve son olarak;
eğer bir gün beni yazmak istersen,
lütfen bir mektubun en başına koy,
çünkü ben,
hiçbir mektupta
son nokta olmak istemem.
25.07.2025
~ Gülay Özdemir ~