Hicaz Yolcuları Şiiri - Şehri Karakaya

Hacılar düştü yollara Lebbeyk diyerek Mevlâ’ya,
Kavuştular Beytullah’a amin diyerek duaya...

Emr-i İlâhiye uyup buyur diyerek gittiler,
İhram bezine dolanıp kurban hediye ettiler...

Malı mülkü feda edip çıktılar hicaz yoluna,
Yol mübarek yolcu kutlu, nasip bahtiyar kuluna...

Pervane olup döndüler aşk ile tavaf yerinde,
Rabb’e vuslatın sevinci her sevginin üzerinde.

Kâbe kapısına varıp el açtılar yalvardılar,
Eşiğine yüzler sürüp af dileyip yakardılar.

Hacer-ül Esved taşını öpüp istilam ettiler,
Hacer validemiz gibi Merve Safâ’ya gittiler.

Tavaf ile sa’y bitince zemzem içtiler kanarak,
Seyrederek Beytullah’ı Hakk aşkı ile yanarak.

Gök kubbeyi inletiyor Lebbeyk Lebbeyk diyen diller,
Arafat yolunda açtı bu yıl yine beyaz güller.

Göz yaşları sel sel olmuş arşa yükseliyor ahlar,
Rahmet dağı vakfesinde, anda silinir günahlar.

Hataları kusurları temizlemiş pak gönüller,
Eşlik ediyor tekbire bağırı yanık bülbüller.

Müzdelifede toplanan taşlar bir bir atılıyor,
Masiva tebdil edilip hasenata katılıyor.

Yeni defter açılıyor beyaz bir sayfa Mina’da,
Cümle şeytanlara inat düşman çatlattı manada.

Yaradan aşkıyla akar mü’minlerin gözyaşları,
İtaat için rükûya, secdeye varır başları.

Ne kadar şükretsek azdır müslüman olduğumuza,
Güzel bir vatanda doğup Kur’an-ı bulduğumuza.

İman nimeti ne büyük nimettir bilen insana,
Bir secdeyi değişemem dünyayı verseler bana.

Nasibeylesin cümleye kalpte imanla ölmeyi,
Sevenlerimiz ağlarken dost edasıyla gülmeyi.

Allah yâr ve yardımcımız, olsun o dar günümüzde,
Mahşer günü haşrolalım, ol Muhammed önümüzde...