Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Öyle çarptı ki hayatın sillesi
Kapıyı yüzümüze
Kendimiz ters düştük
Kendi sözümüze
Oysa kınalar yakmıştık
Umutlarımızın tellerine
Hayat istemeden de olsa
Tutuşturdu dönüşü olmayan
Son bileti
Yarınlarımızın ellerine
gürsel bey....hayat malesef çok acımasız zaman zaman ....ama insan oğlununda her şeyin üstesinden gelme gibi bir olgusu var....
şiiriniz anlamlı hüzün çağrıştıran satırlar hüzün şiire yakışır ham maddesidir ve bundandır bu kadar güzel olması emeğinize sağlık diyorum başarılı çalışmalarınızı tekrar okuyacağımdan eminim.....
müzeyyen başkır
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta