Hicap makamında bir serçekâr

Kimseye diyemiyorsun ki onu çok özlüyorum diye.. kendin bile bilmiyorsun neyi özlediğini. . İçini yakan ateşin kaynağını... Özlem duyduğun şeyin aslında ne olduğunu... Aynaları kırıp , yok edip tüm aksi, bu özlemi böyle etten kemiktenmiş gibi bâki eden ne!

Çok özledim... yakıcı bir özlemek bu. Ateşler içinde, yanaklarıma doğru ıslak bir patikada, kalbimde dört nala bir koşmak, kah bir mezarın başında kah bir sokağın yüzyüze gelecek köşesinde...

çok özledim... dudaklarım kuruyor bu ateşten. Bir lav akımı gibi sel, bir âmin ki dua bulamamış kendine, parmak uçlarında kalp krizi geçiren anlamsız bir hikâye..

Çok özledim .Allahım bu benim kalbim.. elinde olan kalbim... dur desen, bir tek atımla bile karşılık vermeyecek kalbim....

Bir sayıklama gibi çok özlüyorum,
bir nefes aralığında,
bir uyku bozumunda,
kendine hiçbir cemre bulamamış bir bahar gibi titrek soğuk yenidensiz kalmış gibi özlüyorum...