Hicap Duyar Hep Utanır Şiiri - Fahri Bulut

HİCAP DUYAR HEP UTANIR
Edep, erkan, terbiye ne,
Çocuk yaşta öğrenmeyen,
Kamil, Arif,bilgelerle,
Oturup, sohbet etmeyen,
Başa gelecek belayı,
Fehim edip, göremeyen,
Aslında bir şey bilmeyip,
Her şeyi bilirim diyen,
Kör nefsine yenik düşüp,
Kulların hak hukukunu,
Çiğneyerek her gün yiyen,
Sözünde ve söyleminde,
Yalan, yanlış konuşarak,
Yeminlerle nutuk atıp,
En büyük güç benim diyen,
Harama helal diyerek,
Bismillah de çeke çeke,
Zıkkım olsun, haram yiyen.
Bu hesabı kimse benden,
Asla hiç soramaz sanan,
Geçici güce inanıp
Böbürlenerek, şımaran,
Güç elinden gittiğinde,
Eyvah, vahlar çeke çeke,
Bin kere pişmanlık duyan,
Cahiller başa belayı,
Elden, Dilden, Belden bulur.
Her canlı ölümü tadar,
Ayetine inanmayan;
Ecel kapıyı çalan da,
Zulmü ile mundar ölen.
Çocuğuna, torununa,
Kötülüğü miras kalan,
Ülkesinde, toplumunda,
Küfürlerle çok kınanır.
Babasının yaptığından,
Evlat, torun ömür boyu,
Onuru, gururu varsa,
Ar damar çatlak değilse,
Hicap duyar hep utanır...
17 ŞUBAT 2020
Fahri Bulut Rızazade