Hicap Şiiri - Zinnur Aldaş

Bütün dünya paylaşırken acımızı,
Gülmeye utanıyoruz Ya Rabbi!.
Acımızı unuturuz diye gözyaşlarımızı,
Silmeye utanıyoruz Ya Rabbi!.
...
Yandık nice masumun narına,
Moloz yığınları biriktirdik yarına,
Minik bebelerin ahıyla huzuruna,
Gelmeye utanıyoruz Ya Rabbi!.
...
Hep teorideydi eğitim yoktu pratiği,
Nerede kaldı iş ahlâkı ve etiği,
Kırkbeşbin candan sonra statiği,
Bilmeye utanıyoruz Ya Rabbi!
...
Madenciler çıkardı nice Yusufu kör kuyulardan,
Bir çoğu Yunus gibi mahrum kalmıştı duyulardan,
Kaybettiğimiz canları ibaret sayıp sayılardan,
Bölmeye utanıyoruz Ya Rabbi!
...
Yaşadık en ağır en acı hüzünü,
Hiltiler çalışıyordu görmek için bir masumun yüzünü,
Artık petrol için sondaj yapıp yeryüzünü,
Delmeye utanıyoruz Ya Rabbi!.
...
Cennette altından ve gümüşten köşkler isterken namazlarımızda,
Minik bedenler çıktı inşa ettiğimiz enkazlarımızda,
Şimdi ortopedik sıcacık yataklarımızda,
Ölmeye utanıyoruz Ya Rabbi!.
...
Başlattı devlet ve millet bir hayır yarışı,
Katıldı bu seferberliğe ülkemin her karışı,
Şehadetken her canın menzile varışı,
Solmaya utanıyoruz Ya Rabbi!.
...
Koştular ilk günden biz uyurken fosur fosur,
Ülkemin her yanından aktılar binlerce küsür,
Devletimin ve milletimin alicenaplığına bir kusur,
Bulmaya utanıyoruz Ya Rabbi!.
...
Çocuklar akıttı kumbaralarında ki paralarını,
Sarmak için depremzede kardeslerinin yaralarını,
Hayır yarışında miniklerin sıralarını,
Almaya utanıyoruz Ya Rabbi!.
...
Zekat ve fitre için verdi fetvayı diyanet,
Dedi ki "Aslolan samimi ve ihlaslı bir niyet",
Muhteris ve cimri olmayın diyor yuzlerce ayet,
Olmaya utanıyoruz Ya Rabbi.
...
Hayırda yarışın der Kur'an, çok ya da az,
Sizin yardımlarınızla ihya olacak onca enkaz,
Umre parasını vermişken hacı amcam Kâbede namaz,
Kılmaya utanıyoruz Ya Rabbi.
...
Kaybetti nice anneler minik sabisini,
Bir kız çocuğu enkazdan çıkıp sordu abisini,
Son yarayı da sarmadan dergâhının kapısını,
Çalmaya utanıyoruz Ya Rabbi!..