Sensiz yaşamak kolaymıki
Beni sensiz koyuyorsun
Çekilmiyor
Kömür karası geceler
Sen olmayınca
Hasretin
Bu koca yürekte yaşattım yalnız sevdamı
Dünya idi ev sahibi
Ben ise kiracı
Seneler çok şey aldı götürdü benden
Aklaşmış saçlarım, yüzümde kırışıklar
Yorgunum, yorgun
Daha dün gibi hatırlıyorum
Çocuktum
Anlatamıyordum duygularımı
Sen! Ne güzel kadındın be Naciye abla
Kömür karası saçlarının arsında
Ay gibi parlardı yüzün
Sevgili
Sen olmadan seni yaşıyorsam
Aklıma düştüğünde çaresizce ağlıyorsam
Bu sevda da çıkacak yol bulamıyorsam
ve ben şaşırmışsam
Sebebi sensin
Beni sevmediğini bile, bile sevdim
Hem de çok sevdim seni
Unutmayı o kadar çok denedim ki
Her gün savaştım kendimle
biliyormusun içimde büyüttüğüm
sana olan sevgim yine galip geldi
Sen yoksun ya
Hiçbir şeyin tadı, tuzu yok
Bardağımda ki çayım bile şekersiz
Şu deli gönlüm var ya
Of,of yapayalnız kimsesiz
Dağları, taşları, nehirleri
Sabahı gelmeyen geceleri
Uçsuz, bucaksız şu evreni
Paylaşırım herkesle
Bir tek seni paylaşamam kimseyle
Bir tanem
Ben seni, sen gibi sevdim
Yaktım mektuplarını
Yırtıp attım bütün resimlerini
Seni unutmak için çok zorladım kendimi
Unutamadım bir tanem
Ve ben bir tek sana yenildim
Hiç görmedim yüzünü
Ve işitmedim sesini
Hep yakınımdaydı
hissettim nefesini
Bu kadar da olur mu?
Öylesine masum ki
İçimde saklı kimsesiz aşkım
Bir o var birde ben
Başka hiçbir şeye ermez ki
benim aklım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!