Sevgiler şarkılardan damlarken buz tutar oldu
Yalnızlıklardaki soğuk çığlıkların ortasında
Mutluluklar yüzlerden akıp gitti durmaksızın
Bedenlerdeki Cehennem yangınını dindirebilmek pahasına
Oysa cennet çiçeklerine konmuş birer kelebek
Birer rüzgar uğultusuyduk sonbaharın sarhoşluğunda
Kendimizi karşımıza alıp konuşamadık, utandık
Uzatamadık elimizi kaybolmuş gönüllere, taşladık
Her taşla yorulduk sus pus kesildik, göremedik
Buzula döndürdük dünyamızı, solduk.
Kayıt Tarihi : 1.1.2008 13:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!