Hiç yokmuş Şiiri - Nazik Cihan

bir yokmuş
dün yokmuş güncelerimde
şair ceketli mülteciler konuk ettim gurbetlerime
cesedimden yamalık yaptılar
ki küçüktüm ben yaralarından
örtemezdim...

acemice çamurluyorken birileri güneşi
parmakları bitiyordu
adresleri hiç belli olmayacak
faili meçhul kalacaktı.

kanatları kavak dallarında asılı kalan
tek uçumluk çalı kuşları düştü akla / ziyan
kesip biçip
beş para etmezliklerinden...
oysa katre katre birikiyorken denizlerde
sana özlemim
dillenip dillenip susuyor
tükenmiş dalgalar sahili dövmekten...

alkışları öldürüyorum avuçlarımda
rıhtıma aç martılar konuyor
belalı yar/ın/ların gölgeleri uzanıyor gelecekten.
ne zaman yağmur yağsa en çok figüranlar ıslanıyor.

hangi resme baksam...
takılmış gözlerine uykular

sen hep mi böyleydin
yoksun diye mi kirli ayak izlerin
ey kirpiklerini asıldığım hayat
bana saçlarını ver

bir yokmuş
dün
hiç yokmuş
uzağım
hecelerimden