Fırtınalar koptu gökyüzünden tek bir damla gözyaşı için, siperlere geçildi her defasında
Mazlumlar bir bir ağlarken askerler toprak altın kefene sarıldı her defasında
Ağladı analar, birden bire her şey oluverdi mevsimler geçerken
Uykusuz kaldı onca babayiğit vatan nöbetinde, gençliği harcadı bu topraklar için
Değer bilmedi insanoğlu yazık etti umutlarına, bir hiç uğruna dünya için
Yoksulluk derdine düşürdü şeytan, hiç bitmez bir tutsağa düştü birer birer
Yılmayacak insanlar, üzerimize dikildi zarar ziyan gözler
Yorgun gözümün halkalarında
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Devamını Oku
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta