Hiç Yalnız Değilsiniz Şiiri - Arif Tatar

Hiç yalnız değilsiniz...
Bu size olsun ilk müjdemiz...
Elifleri dizip en yüksek sedadan çıkarsa sesimiz...
Zulümlerde kırılsa da elimiz...
Görür bizi Rabbimiz...
Hemen, açılır ellerimiz!
Dertlerimiz...
Özlemimiz...
Ya son nefesimiz...
Yine olsun bir elifimiz!

Olur, gözlerimin nuru,
Olsa olsa bir şiir...
Bu sabah gönlüm öyle ki duru,
Ne üfledi şair yaşama dair?
Hiç yalnız değilsiniz...

Çok dinledim diyorsun o şarkıyı,
Anladın mı bu geldiğin son kıyı?
Çok denedim buradan güneşi tutmayı,
Farkında değilim geçirdim çoktandır bir ayı...

Bunda dersimi çarçabuk rüzgârdan aldım,
Çekildim gerisin geri sislerle silindi adım,
Ne kadar çok istemiştim sevgi sunmayı,
Yine göremedim beklediğim dolunayı,
O ses kulaklarımda bitirmeden duayı,
Hiç yalnız değilsiniz...

Artık bu size son bir duyuru!
Diyeceğim yok, hayaller bile kupkuru!
Bir diğeri büzüşmüş küflü köşede,
Kaftanı gölge etse de
Siperi yok ki önünde...
Büyüyor çaresizler çukuru,
Soruyorsun hani nerde elifimiz?

Tutun şimdi ellerinden tam zamanı,
Geçince içindeki buhranı,
Hep birlikte geçeceğiz tufanı,
Saklıydı içimizde elifimiz;
Öylesine gür çıktı sesimiz!
Ya, gözlerimiz!
Kıpırdar dilimiz,
Rabbimiz...
İşte hiç yalnız değilsiniz!

(22.02.2010 16:00-Adana)

Gönül seslerinden; teşekkür ederim.
*
Gönül kalp yürek birliği
Eritir insandaki benliği
Coşar cananı canan
Olur, dost meclisinin şenliği _______ Bekir Özcan