Hiç veya Tek Şiiri - Yaşarcan Karaköse

Dağınık bir oyuncak portresiydi zihnin.
Her biri güzel ama hepsi birer karmaşa.
Belki düşünmekten ağarır sakalın sebepsizce.

Yazı gibi sürer hayatın,kuşkun sürücünün sürüşünden.
Yaşamak istemiyorum diye bağırırsın su şürüşte.
Yüksek sesle iste diyor birisi,çoktur o birisi.
Ailen,hedeflerin,zihnin ya da bilemeyeceğin bir şey.

Oldu gece,kapanır kapılar,yakarsın yanında tonla hece.
Yükselir tonlar alçaltır melodiler günlük sinirini.
Hayat denen şey çok kavramlı bir bilmece.
Zorla mahsur kaldın,satırlar anlatamaz oluşuna kinini.