Hiç vazgeçmedim sevmekten seni

Hiç vazgeçmedim sevmekten seni
Taş basarak bağrıma
Yürüsem de ayrılığın yolunda.

Asla vazgeçmeyeceğim sevmekten seni
Bir yokoluşun karanlıklarında
Varoluşun olmayacağını bilsemde.

Bakma başımın dik durduğuna
Ya da akmadığına yaşımın.
Köpekler gibi kudururda hasretin
Dudaklarımı kanatırım
Dilimi koparırım önüne geçmek için ağlayışımın.
Ama söz geçiremem gözlerime..

Söz geçiremem yüreğime
Ayaklarıma
Alır götürür senden uzaklara
Alır götürür kader
Türlü nedenlerle
Alır götürür yalnızlıklara.

O yalnızlık ki seni doldurur hücrelerime
Bakışın her gördüğüm yüzde
Adını anmak istemesem de
Çınlamakta beynimin içerlerinde.
Kim haklı kim haksız
Hiç sorgulamadım sormam da,
Daldım çaresizce ayrılıklara.

Bilmiyorum var mı sonu
Başı neresiydi hatırlamıyorum..
Bil ki çok karaymış geceler
Karadan daha kara
Ve alabildiğine sessiz
Hala şiir yazıyorsam sana sensiz
Lanet olsun şu mısralara.

Asla vazgeçmem seni sevmekten
Hasreti yaşarken özlemekten
Umudum olmasa da bir daha ya.

Bu aşkı anlatan bir vedadır
Hoşça kal yalnızlık benim olsun
Ve ne varsa içimde sana dair…